Çiçek açsın diye çabalanılan şeylerin
Belki kurudur toprağı
Ya da gün
Yanlış saksıda doğurur umudu
Güz lekesi grilik örter maviyi
Tüm çabalar yorarken insanı
Bir yalnızlık boy verir bütün coğrafyada
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Her yerde karşıma çıkıyordu...
Çok güzek bir şiir.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta