Çöpten Çocuk Şiiri - Ümit Seyhan

Hersey muhteşemdi,
Benim dışımda.
Can sıkıntısından,
Yaz boz tahtasına çizilmiş,
Çöpten çoçuktum
Çirkin, sıska,
Hiç büyümeyen,
Hep aynı yaşta..

Ama ezberimde
Binlerce şarkı, şiir vardı
Sevmeyi de, Amentü'yü de iyi bilirdim üstelik.
Sokak kedilerine su verir,
Kuşlara ekmek atardım.
Deniz yoktu yaşadığım şehirde,
Martılara hiç iyiliğim dokunmasa da,
Iyi biriydim çok şükür...

Hani herkes anlatır ya hikayesini
Bir varmışlar, hep varmışlar gibi.
Aşık olmuşlar mesala,
Karşılaşıp tesadüfler zincirinde.
Kıskançlıkları, ayrılıkları olmuş
Şu bildiğimiz türden,
Vukuatlar ezberden, şahıslar yeni.

Bense bir hayal gemisine,
Kaçak binmiş bir bozkır çocuğuydum.
Ürkek, cesur
Gömlek, pantolon eski
Yırtık cepte bir resim,
Arkası kirli.

Geçenlerde, bakılsa
Birşeye benzer dedi biri.
Gözbebeklerde nasıl atardı yürek,
Belli ki hiç görmemişti..

Hayattan kopardıklarıyla,
Savaş vermek değildi ki yaşam,
Hayatın verdikleri ile yetinerek,
Sulh içinde yaşamaktı kavgam.

Bozkır iyi bir öğretmendi.
Savaşlar öldürür, kavgalar yaralar
Bilirim kopartmak acıtırdı.
Gülü dalından,
Kuşu yuvadan,
Kuzuyu anadan,
Tırnağı parmaktan,
Canı canandan,
Kıyamadım, kıyamam ki.

Varırsam şayet,
Aranızdan sıyrılarak,
Ya da birinizin elinde ki silgiden,
Yıldız tozu gibi her yana dağılarak
Hikayesini hiç bilmediğiniz sevdamla
Usulsüz varlığımdan
Uçurtmalar yapacağım
Mavinin içinde sanmayın sakın,
Tek mavidir kayıp.

Siz gemileri sadece denizde yüzdürenler !
Bilemezsiniz o efendinin zülmünü
Elinde kırbaç,
Vurdukça kanatır gökyüzünüzü.

Ne zaman sizin de bulanırsa maviniz
Hayal gemisi,sevda yüklü,
Çöpten bir çocuk düşünün.
Kulaklar kepçe,gözler nokta
Üstelik bir yağmurluk canda..

Ne yeniden beden çizin,
Ne de hatırlayın gülerek.
Bir gemi inşa edin Nuh gibi,
Çöpten çocuğun anısına,
Bir hayali severek...

Ümit Seyhan