Çöl Şiiri - Yorumlar

Gerçekten gittikçe çöle dönüyor insanların iç dünyası. Gittikçe,daha kurak, daha susuz. Bağırsak sesimizi kumlar emer; gökyüzü öylesine yakındır, yıldızları sayarız birer birer. Gündüzleri acımasız sıcak, geceleri donduran soğuk. Biz bizden uzaklaşıyoruz adım adım, çölün yalnızlığı doluyor içimize; ne bir yeşil yaprak, ne bir damla su. Bu kafa yapısıyla insanoğlu kuruyup yok olacak doğrusu. Paylaşım için teşekkürler. Ellerinize sağlık...

Bir gün kuşlar geçecekler içimizden
Kanat çırpacaklar sessizliğimize
Boy verip büyüyecek belki
Yıllarca beslediğimiz o mükemmel düşler.


herşeye rağmen umutlu olmak önemlidir,
bizler öyle veya böyle ha geçtik ha geçiyoruz
bu dünyadan,önemli olan bizden sonraki nesillere ne bırakacağımız.
şiir mükemmel,beni çok etkiledi ve düşündürdü.
Hocam iyi ki varsınız,iyi ki yazıyorsunuz.

Hep beraber bekliyoruz içimizden kuşların geçeceği, kanat seslerinin sessizliğimizi bozacağı o günü... İçimiz çöl ortasında ama gözümün tan yerinde...
Kaleminize sağlık sayın İrfan Çelik....

Beklenen ya da istediğimiz miydi 'çölleşmek?'
Boy veren fidanları, çimlenen tohumları susuzluktan kurutmak mıydı bize düşen?
Hangi düşünce kıraçlaştırdı beyinlerimizi? Gönlümüzün sulak iklimini, yeşeren sevdalarımızı, sevgisizliğe dönüştürüp yok eden neydi?

Yabancılaşmak mıydı kendimize?
Küçük çıkarlarımızın peşine takılıp 'soysuz bir kültürsüzlüğün' içine düşmek miydi nedeni?

İşte sonuç.. Her yanımız çöl.. Kurumuş, bitmiş, çekilmiş içimiz...

Ne kadar çarpıcıydı şiir Öğretmenim... 'Gerçeğin acıtan' yanıydı..
Tebrikler, saygılar..