Çöküntü Şiiri - Bünyamin Tumlukolcu

İskender’in son hırsı, Hesiod’un son şiiri takılmış
Bu sessizlik çağına
Yalın ayak ve aylak dolaşıyorum artık
Güneşin ve gecenin altında
Görmediğim her şeyi görüyorum
Yalnızlık güdüsü, ahraz insanı bile bulsa dile indirger
Yaşamak ölmenin hüznünü barındırır
Bahar ayları kadınlarını kopardığınız için öfkeli
Şimdi bu bir sorgu baylar!
Akrepten nefret edip zehrini pazarladık
Kuşlara şiir yazıp kafeslere kapattık
Babil asma bahçelerini üzerimize alındık
Fakat;bir kadının sıkıntısını gidermek içindi / kaçırdık
Hasret giderelim diye egzotik ağaçları yerinden ettik
Kadınlara aşık olup onları öldürdük
Neyin devinimi bu baylar?
Akşam haberlerinde bir adam
"Keşke bizimde evimiz yansa diyeceksiniz!" dedi
Sevginin darağacı kurulduğunda
Keşke bizde adam gibi gitseydik ölüme diyeceksiniz