Yıllar çok yıpratmış derin izlerin
Zamana yenilmiş çökmüşsün gülüm
Gülmeyi unutmuş süzgün gözlerin
O kuğu boynunu bükmüşsün gülüm
Hazin ırmak gibi çağlar durursun
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
