Çok Yorgunum Doktor Şiiri - Sinan Öztürk

Sabah güneşi doğdu, diyor,
Beni balkonda görünce.
Acaba bana mı dedi?
Soramadım.
Keşke bana deseydi, diyorum içimden.
Diyelim ki güneşe demiştir.
Yok, erken uyanmadım bu sabah.
Ben geceden kalma sesimle
Balkonda bekledim geçişini.
Diyecektim ama diyemedim.
“Keşke deseydin,” diyor iç sesim.
Güneş onun yüzünü seviyordu,
O ise gölgeye aşıktı;
Yanmaktan korkuyordu.
Üzerindeki beyaz renk bana gülümsüyordu.
“Beyaz benim kadar sevinmiş,” dedim içimden.
Bir rengin gözlerinde umut vardı.
Diğer renklerin yasına gittim.
“İçimiz mezarlık olmuş,” dediler,
“Ölülerimiz bizi çıplak bıraktılar.”