Çok uzun zaman içinde yapraklar şatosundan geçtim
Yapraklar yosunun içinde yavaş yavaş sararıyordu
Ve uzakta deniz kabukluarı ümitsizce denizdeki kayaya tırmanıyordu
Hatıran ya da daha doğrusu körpe varlığın aynı yerdeydi
Şeffaf varlığın ve benimki
Hiçbir şey değişmemişti ama şakaklarım ve gözlerimle aynı zamanda her şey eskimişti
Sevmiyor musunuz bu ortak yeri ? Bana bırakın bana bırakın bu çok nadir alaycı memnuniyeti
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta