Çok Garipsedim Şiiri - Sadullah Celik

Özgürlük sunan gökler
Haddini bilmez nefsime
Verirken hüzün
Bir ara gelirsin diye
Beklediğim kapı önlerinde
İliklerime kadar
Yalnız hissederken kendimi
Çok garipsedim.
*
Güneşin doğması kadar
Gerçekti gidişin
Dağ gibi ateşler düştü
Közlendi yüreğim
Güneş batarken
Akşam serinliğinde
Çok garipsedim.
*
Meyan kökü gibiydi hayaller
Başlangıcı tatlı
Sonuna doğru kekremsi ve acıydı
Bir yerlere bağlıydı hareket tarzım
Bütün gücümle asılsam da
Kendi tarafıma
Ne gelen vardı ne de giden
Sensizlik ölüm gibi sarınca aklımı
Çok garipsedim.
*
Alışamadım
Kalbimde zonklayan gerçeklere
Barışamadım
Fabrika ayarlarına dönmek istemeyen
Umutları yok eden beynimle
Gönlüm köşeye sıkıştırırken
Kabuslarımı
O kabuslar içinde
Nefessiz kalan tarafımı
Çok garipsedim.
*
Son sözün nedir diye sorsalar
Yazacak bir tek kelime bulamıyorum
Kendimi anlatacak derman
Yaşamak ve yaşatmak için ferman yok
Bir gün aniden gidivermenin
Akislerinde kıvranan gölgemi
Çok garipsedim.
*