Çok fenayiz 2 Şiiri - Murat Ülkü

Çok fenasın çok
Ah o tebessümün
Ve gülüşünde gizlenmiş duygular
Delice delici bakışların
Çılgınlık kokan duygular.
Bakışlarında gizlenmiş,
Bir çok arzular.
Gülüşünle saklasan da
Yüreğinin yangını
Uçuklayan bal dudağına düşmüş...
Ateşlerde yanarken günaha susamış bedenin,
Dedim ya çok fenasın çok.....

Yüzündeki tebessüm eşsiz güzellik
Yanağın da gülüşünle
Ben burdayım diyen gamzeler
Gizlesende görünüyor,
Benden sakladığın yerler.
Ne kadar çok sevsem de
Hiç doyumuyorsun sevilmeye
Gülüşlerinde mırıldanıyor
Mutmain olmuş huzurun sesi,
Ter dökerken teninden düşüncen
Aşk kokarken sakladığın düşlerin
Çok fena yaktın beni
Ve bende çok fena sevdim seni
Çok Fenayız çok.....

Ne güzel bir kavgadır bu,
Sevdayla nefretin birbirine karıştığı.
Sana teslim oluşum bir zafer,
Ve senden kaçışım, yenilginin en tatlısı.
Gözlerinde okunan korkusuz cesaret,
Sözlerinde gizlenen ihtiraslı bir yemin.
Her dokunuş bir isyan,
Her fısıltı yasak bir melodi.
Sen bir bilmece, çözülmekten korkan,
Ben bir sırdaş, seni ifşa etmeye doyamayan.
İçimizdeki volkan patlamaya hazır,
Sustukça büyüyen o büyük arzu.
Tenimdeki izin, ruhumdaki mührün;
Saklı kalan ne varsa, şimdi yüzeye çıkmış.
Bu delice sevda, bizi bizden almış,
Çok fena bir yangın, ki sönmek nedir bilmez...
Çok fenayız çok, ama bu fena halimizle bile
Birbirimize aitiz.

Gecenin karanlığına sığındık,
Aşkımızın yıldızları gözümüzde.
Korkak değiliz, sadece gizliyiz,
Çünkü bu sevda, göze almaktan fazlası.
Elini tutuşumda titreyen ben değilim,
Sadece kalbimin isyanı o.
Çok fenasın, biliyorum, bilerek yakıyorsun,
Ve ben, bu ateşte kül olmaya razıyım.
Şimdi dudaklarında söylenmemiş bir itiraf,
Tenimde silinmeyecek bir iz.
Ne kadar kaçsak da, yakalandık birbirimize,
Bu cehennem bile cennetten daha güzel.
Çok fena bir yazgıdır bu, kaçınılmaz.

Bundan sonrası ne fark eder,
Madem ki yolumuz birleşmiş alevlerde.
Geri dönüş yok bu girdaptan,
Seninle olmak en büyük günahın ödülü.
Şehrin ışıkları sönsün, dünya dursun,
Bize ne bundan, biz zaten yıkılmışız.
Gözlerimdeki yansıman, artık kaderim,
Bu fena halimizle bile, bütünüz.
Zamansız bir andayız şimdi, sonsuz,
Korkuyla karışık bu mutluluk yalanı.
Gizli kalmış her şeyi açığa vurduk,
Biz sadece birbirimizin en fena yarasıyız.
Çok fenayız çok, ve bu bizim nihai aşkımız.

Ve işte bitti, bu yangından geriye
Ne bir pişmanlık kaldı, ne de bir utanç.
Biz, birbirini tüketmiş iki alev,
Şimdi küllerimizden yeniden doğan bir inanç.
​Ateşin izi tenimizde değil, ruhumuzda,
Artık fena değiliz, biz efsaneyiz.
Herkes bilsin, bu yıkım ve bu sevda;
Tüm zamanlara yayılan mutlak bir şöleniz.
​Çok fenayız çok, ve bu hikaye asla bitmeyecek.