Çok nankör kullarınız, affeyle bizi Yarab,
Verilen nimetlere, çok az şükrediyoruz.
Sen bizi affetmezsen, sonumuz olur harap,
Verilen nimetlere, çok az şükrediyoruz.
İnsanoğlu çok nankör, insanoğlu yabani,
Bolluk içinde yüzer, yine der; “nimet hani? ”
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta