Çocuktum! Şiiri - Vedat Sinan

Çocuktum,
oyunsuz,
oyuncaksız bir çocuk
ne kadar çocuksa.

Fesatsam biraz,
Eğer paranoyaksam hep bundan,
Biline!

Biline ki benle oyun oynanmaz,
Ki bilir bütün mahalle!
Ya kaş çıkarırım ya göz,
Oyun oynanacaksa bana söylenmez.
Ki söylemez di bütün mahalle!

Anlatırlar
yaşıtlarım hala ballandıra, ballandıra
Bir tel, bir tekerlek al sana araba!
Dokuzuma kadar o da olmadı şükür,

Amenna miskette oynadım,
Kibritte,
Cam da kırdım.

Oyun değil bizimkisi, profeesssyonellikten,
Harçlık parası...
Kazanmak zorunda olduğuna oyun denirse eyvallah!

Amenna
miskette oynadım,
kibritte
bisikletim bile oldu,
onbeşim de.....

Yanılmayasın!
Alınteri,
Misketten kazandıklarımla!

Ondan gayrı hiç bir bok istemedim,
Ta ki ne zaman aklıma düştü sevda.
Mevsimlerden güz,
Bir karış hava da aklımla
Ve tam da yirmibirimde.

..............

Şimdi gelmişken otuzuma,
Nicedir oyunlar çekmez oldu beni,
Tevekkelli,
büyüdüm
ve
dünyaları istiyorum.
Ve biliyorum istemekle olmuyor! ! !