Ben bin dokuz yüz kırk üçte yeşile bürünmüş Bünyan’da doğdum
Emekliye emekliye, düşe kalka yedi yaşımı buldum
Ayağıma dikenler bata bata tarlalarda yürüdüm
Soğuk sularla ekmeğimi yiyip yüzümü yudum
Üstü toprak, tavanı isli ağaçlı evimde büyüdüm
Üstümde yorgan altımda halı kırpığı yatağımda uyudum
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta