Çocukluğumun Saat Kulesi Şiiri - Halit Nart

Abim dedi bana
Oysa hep küçükmüş zaten
Biz onu
Gökdelen sanarken
Aslnda deliyordu göklerimizi
Biz gölgesinde gülüşürken

Kandırmış gözlerimiz bizi
Küçük dünyamızda
Yalana yer yoktu oysa ki

Yalan bizi
Gölgesinde bekletirdi
Biz farkında değildik

Çocuk düşlerimizde
Saat kulesinden
Gökdelenler düşlerdik
Zaman geçerdi
Biz altında akşamları beklerdik

Bazen gider meydana
Üç beş metreyle
Karşımızda duran
Şımarık kuleyi izlerdik
Mahalleden çocuklarla

Gözümüzde kocamandı
Bilirdik
Küçük fikrimizle
Bu yalanı
Nerden sezebilirdik

Bizim için büyüktü
Çünkü daha önce
Hiç görmemiştik
Böylesi bir saat kulesi
Abim söylemişti bize
Vardı başka yerlerde
Ama biz gülüp geçmiştik

Biz büyüdükçe
O inadına küçük kaldı
Hayallerimizde
Biz küçük kaldık
O büyümeyi tercih etti
Oysa yalan tamda burdaydı

Şimdilerde
Küçük bir simge o
Gözlerimizde kalan
Küçük bir şehirde
Üstelik yıkılan,
O bir yalan diye...

Abim söyledi
Kandırıyor diye çocukları
Yıkıldı!

Abim yalan söylemişti
Yıktılar
Biliyorum
Çocukluğumun saat kulesini

Kandırmasın diye çocukları
Yıktılar!
Hem de bilerek
Abim kandırsın diye
Bizi oyaladılar
Buna nasıl bir çığlık gerek
Sevinsek mi
Yahut üzülsek mi

Şehir çocuklardan
Ve güzel yalanlardan
Korkarım ki yoksun artık
Ne gülüşler kaldı
Gölgesinde bir yalanın
Ne de delinecek bir gök
Ortasında zamanın