Nerde kaldı çocukluğum,
Nerde benim bez bebeğim,
Nerde benim yuvarlak çemberim.
Çok geride kaldı...
Çocukluğuma dönmek o zamanda yaşamak
Uyanmak bir gün çocuk olarak
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
O çocukluklar hep özlenendir.. Çozuk olmak özeldir.güzel dizeler.tebrik ederim. saygılarımla.
Gül Doğan
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta