Çocukluğum Şiiri - Şecaeddin Avni Ölez

yağmur renkleriyle ağladığımı bilirim
ben de çocuktum
benim de elme ağaçlarından düştüğüm oldu
bir uçurtmanın ipine bağlıyken sevinçlerim

camlardan giren soğuk çocukluğumda başkaydı
gökkuşağını delip geçen düşler görürdüm
evler başka sokaklara yüz verir
kapılar açılırken başka gıcırdardı

gemiler dev salıncaklardı hiç erişemediğim
ufuk çizgisinde dünya bitiverirdi
uçurtmam bile tele takılır
kuş gözü yüreğime bu acı yetiverirdi

ben de çocuktum
benim de bir zaman büyüklerle oynayacağım
borneo denizinde çocukluğumu arayacağım
nereden aklıma gelirdi