Çocuklar ölmesin
Sabahtan beri evde düşünüyorum, hiddetleniyorum,
vuruyorum yumruğumu masaya
Ölmüş insanlığın cesetleri kıyılarda
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
hocam şiiriniz sürükleyici bir kitap gibiydi kutlarım sizi ve bu güzel şiiri
ÇOK GÜZEL ANLATIM
OKADAR MÜKEMMEL DUYGU SELİ
AKIŞINA KAPILMAMAK İMKANSIZ
DEĞERLİ PAYLAŞIMINIZI KUTLARIM
SALİM ERBEN
okurken kendimi ağlamaktan alıkoyamadım..çok duygulu ve seçkin bir üslubunuz var sayın hocam sizi canı gönülden kutluyorum..saygılarımla..
Bazen öfkeli, bazen sakin ama her daim duyarlı olmalı şair yüreği... Ve amaç çocukların yaşaması için olmalı... Değerli kalemi saygı ile kutluyorum.
hocam muhteşem bir başyapıt..insanın yüreğinde için için kanayan kan tomurcukalrın coşturan türden...emeğinize yüreğnize sağlık..++10..ant..
Bu şiirdeki öfke ve acı 'insan' olan her insanın yüreğinden taştı., masaları yumruklattı., gözyaşı oldu... Öte yanda insan kılığındakiler bir yandan timsah gözyaşları dökerken öte yandan da ellerini ovuşturup Nazım'ın bir şiirinde komutanlara söylettiği gibi 'onlar ölebilecek yaştaymışlar' dedirtti...
Kaleminize., duyarlı yüreğinize sağlık sayın Akdora...
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta