Çocuk sevindi, günlerden cumartesi,
Köye dönecekti, okul tatildi,
Bir aylık hasrete son verecekti.
Elekçi Irmağı taşmıştı selde,
Tahta köprüyü de götürmüştü denize.
Yürüyecekti, tam yedi kilometre.
Özlemi çığ olmuştu içinde,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
