I
Ne zaman bir çocuk ölse
gözü evlerinde
annesinin kavurduğu
helvada
kalır
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Bu şiiri çok bayandım
Ben bu şiire bayılırım her zaman dinlerim
Emeğe ve Yüreğe sağlık Sunay Abimize.
Üçüncü şiir tam da kalbin yuvasından vurdu.
Ne kadar ağır cümleler aslında... İnsanın içini paramparça ediyor.
Sevgili çocuk sen umudumuzsun.
Çocuk ve çocukluk, hiç gözlerimden gitmez... Her görüşümde oyuncakları, çocuklaşmak isterim... Çocukları çok seviyorum; bu yüzden acı çekiyorum... Şu zamana kızıyorum... Dünyayı bir türlü çocuklara bırakamadık, maalesef!
Çocuk ve çocukluk, hiç gözlerimden gitmez... Her görüşümde oyuncakları, çocuklaşmak isterim... Çocukları çok seviyorum; bu yüzden acı çekiyorum... Şu zamana kızıyorum... Dünyayı bir türlü çocuklara bırakamadık, maalesef!
Yoksul bir çocuk görsem
yağmur altında üşüyen
köprü olmak geçer
hiç değilse
içimden
Klasik olacak ama, dünyanın bütün çiçekleridir onlar. Hüzünleri, içlenmişlikleri dünyayı büzer soğukta büzüşen ıslak civcivler gibi.
Bu şiir ile ilgili 40 tane yorum bulunmakta