Daldı gözlerim bir yeşil dağa,
Ağaçlarında kuşlar öten dallara,
Uçtu ruhumdaki yaramaz çocuk
Bıraktı beni bu hayatta tek başına.
Yakalamak için çocuk ruhumu,
Koştum peşinden yıllar boyu.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
internette bir yazı dolaşıyor eminim okumuşsunuzdur.kişiler oturup geride kalan ruhlarını bekliyordu yetişmesi için.iyi ki ruhumuz canlı ve hareketli,bedenimizle birlikte olsa sanırım hayal dünyamız daha kısıtlı olurdu.Kutlarım düşünceyi.Selam ve saygılarımla.
Yakalamak için çocuk ruhumu,
Koştum peşinden yıllar boyu.
Vardım sonunda bir yeşil ağaca
Elimde bir demet gül,
Kalbimde bir yığın sızı....
gayet hoş bir yaklaşım.
Yüreğine sağlık.
Saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta