Yaşım ilerlese de duygularım hep çocuk kaldı benim,
Büyüyemedi tıpkı umutlarım gibi güçsüz düştü emsallerinden,
Oyuna dalmış yine hayallerim dönememiş akşam ezanından önce azar işitmiş,
Keşke birdirbir,ebelemece çerik çomak kadar basit olabilseydi sevda denilen şey
Bir saklambaç yalnızlığında eritirken dağ gibi bedenimin çocukça hissettiği sevgi duygusunu
parkta bahçe de amaçsızca koştururken buluyorum yüreğimi
defalarca düşüp yaralansam da, hiç geçmese de gönül yaram tıpkı diz kapaklarımızın yarası gibi,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir