Çocuğumla Hasbihal

Sen; kimsesiz çocukları gördün mü
Baktın mı hiç gözlerinin içine
Bak; senin bisikletin, bilgisayarın, cep telefonun var
Kat kat elbiselerin
Hepsi uyumlu birbiriyle
Oysa çıplak ayakları, solgun bakışlarıyla onlar
Yazlık giysi, kışlık giysi nedir bilmiyorlar

Biz yemeğini bitirmediğin için kızarken
Onların çöpten ekmek topladığını
Söyledim mi sana hiç
Ve sen
Bir an olsun düşündün mü
Lokmaların dizildimi boğazına

Ben
Evine ekmek getiremeyen
Kirasını ödeyemediği için sokağa atılan
Naylon torbaları ekleyerek yaptıkları çadırda
Ya da hayvan barınağını andıran barakalarda yaşayan babaların
İçinden cehennem ırmakları akan yüreğini anlamadım hiç
Çünkü yaşamadım bunları

Irakda, Suriyede çocuklar
Hayata okul ziliyle değil
Top sesleriyle başlar
Sen kırlarda uçurtma uçururken
Filistinde gökten fosfor bombaları yağar
Yardım niyetine
Biz naklen seyrederiz onları
Çayımızı yudumlarken, sıcacık evimizde

Çocuklar var
Küçükken kaybetmiş babasını
Ya da terkedilmiş annesiyle beraber
Parklarda, cami avlularında
Kiminin elinde mendil
Kiminin sırtında boya sandığı
Bir mendil satmak
Yahut ayakkabı boyamak için yalvarırlar
Bir de
Fabrika köşelerinde
Karın tokluğuna çalışan
Daha çocuk olmadan
Büyüyen çocuklar

Derdi büyüklerimiz
Mazlumların tutarmış ahı
Söyle çocuğum
O çocuklara mı
Babalarına mı
Yoksa bize mi, bunların günahı