Çiviler Ve Sessizlik Şiiri - Sinan Bayram

Göğe uzanır üç tahta direk,
Rüzgâr susar, dağlar bile eğilir.
Bir can, iki elden akarak gider,
Ve dünya, o an içinden devrilir.

Çivi sesidir yankılayan zaman,
Bir annenin gözünde sonsuz acı.
Ne bir feryat kopar, ne bir isyan,
Sadece kan, sadece suskun bir tacı.

Dikenle örülmüş kral mı olur?
Tahtı gökyüzü, yastığı taş.
Bir halk bağırır: “Çarmıha vur!”
Sevgi, nefretin ortasında yavaş yavaş.

Yanında iki hırsız, ortasında umut,
Ama kimse görmez gözündeki ışığı.
Bir söz fısıldar: “Bağışla, bilmiyorlar…”
Ve kapanır sonsuzluğa bir susuşun kapısı.

Toprak titrer, perde yırtılır mabetten,
Bir devir biter, yeni bir çağ yanar.
O çarmıh, sadece tahta değil elbet,
Bir insanın yükü, tüm insanlığa var.

Sinan Bayram