Çırp Çırpabildikçe Kirpiklerini

Sen, uzak galaksilerin öksüz yıldızı!
Yalnızlığına gülümse.
Gülümse ki
evrene masallar anlatan tebessümüne
secde etsin tanrılar.
Gülümse ki
gülüşünden dökülen ışıklar aksın geceye.
Seyrine dalmış çocuklar,
kokuna aç
bir baharla aksın kırlara.
Seni andıran bir evrenin kucağında
parıldasın, sabahı bekleyen
mavilikleri gökyüzünün;
bir evrenin güncesine uyanan
sarı saçlı bir kız
salınsın yüreğimin kuytu köşelerinde.

Sen,
gizemini içinde saklayan,
asi novalara
yüzünü nakşeden çoban yıldız…
Dön bana yüzünü,
yitip gitmeyeyim
bu yönsüz,
zamansız,
gizemli
ışık sarmalında.
Ben ömrümü sevdana sarmaladım,
yokluğunu büyüttüm
yüreğimin kundağında.
Özlemini ninnilere nakşettim.
Acılarımın ezgisine gözlerini kapadı
her çocuk,
annesinin kucağında
memeye doyduğunda.
Yokluğuna yenilmedim.
Göğsümden aldım da
gözlerine gömdüm
kırpışan kirpiklerinin ritmine çarpan yüreğimi.
Bırak, gözünün orta yerinde dursun canım;
çırp çırpabildikçe kirpiklerini,
canıma can kat,
boyuna
uzasın ömrüm.

16 Ocak 12