Çıplak Bir Aşk Şiiri - Aşk Aşkın Şehri Ordu

Seni ilk gördüğümde zaman utandı benden.
Çünkü ben seni görüp hiçbir kurala uymadım.
Bir serseri gibi sevdim seni cep delik, yürek tam.
Dilinle tükürdüm geçmişe,
Ellerinle çizdim geleceği bir duvar yazısı gibi.
Bedenin bir devrim afişi gibi asılı kaldı göğsümde.
Öptükçe yaktım seni, yandıkça yaşadım.
Her öpücük bir molotof kokteyliydi
sistemin suratına fırlattığım.
Seni bir tapınakta değil, bir arka sokakta,
bir tren garında, bir duvar dibinde sevdim
ve belki de Tanrı gülümsedi yüzümüze.
İhanet yok burada. Ahlak yok.
Yalnızca iki çıplak beden var:
Birbirine çarpıyor, birbirini parçalıyor
ve sonra küllerinden yeniden doğuyor.
Ben artık senin adını unuttum
çünkü her şey sendin:
öfke, şiir, gece, açlık, kusur, devrim.
Ve aşk diz çökenlerin değil,
gerçekten sevenlerin hakkıydı.
Aşk