Duvara vuran ölmüş bir ışığın ve tam da ortasında,
Bir beton çivisine asılı, denizsiz bir geminin,
Rüzgar bekleyen yelkenine denk geldi yalnızlığım.
Kılıktan kılığa girmiş, kırılmış bir kalbin, terk edilmiş janti jönüyüm.
Yarım düzine sıfır ile doldu,
Denizsiz geminin yelkeni.
Herhangi bir çocuğun alelade oyuncağı değil, kılıksız kalbim.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta