Cinayet Şiiri - Gülden Aydın

Dizelerimin uçları kırık; batıyor ellerime
Başımda bir ağır döngü, duramıyorum..
Mideme oturdu dünün dünde aldığı öcü
Kusamıyorum..
Gittin ya hani;
Ölmüş kadar hafif bedenim,
Gözlerime boş bakışlar takındım.
Üzerimde bir beyaz elbise.
-melekler de giyer ölüler de-
Peki ben
Ben neyim? !
Ölü bir melek mi,
Melek kılığına bürünmüş ölü mü yoksa?
Yok yok ben yine hiç’im.
Hiçlikten kurtulamaz düşüncelerim,
Düşüncelerimin doğurduğu benliğim.
-ya da benliğimin doğurduğu düşünceler mi demeliyim-

...
Her zerrem yanıyor
Bir yanım çırpınırken
Sen yanım çoktan ölmüş.
Gözlerimde yaşama çığlıkları
Bileklerimden ölüm tutmuş.
Can çekişiyorum
Sen çekişiyorum-seninle çekişiyorum
Seninle çelişiyorum..
Tüm acılarım sırtımdan vuruyor beni..
Son darbe senden geliyor;
Kiralık katil diye tuttuğun azrailden.
Elini ölümüme bulamıyorsun.
Elini bana bulamıyorsun.
Sonra;
Ölüyorum..
Karanlık bir umutta kayboluyorum.
Ölümü bile bulamıyorsun.

Aşk başlığında gizli saklı cinayet;
Kurbansız bir sonuç.
Sadece ben öldüm…