Tamay Önal Polat - Çınar-Kaya- İnsan /An ...

Oldum bittim terkedilmiş mekanlara farklı bir ilgi duyarım.
Bu mağara ağzındaki yıkık dökük, kaderine terkedilmiş duvarları, yabani bitkilerin saltanatını sürdürdüğünü bahçedeki yaşlı zeytin ağaçlarına sarılmış asalak sarmaşıkları izlerken 'Burası benim olmalı' demiştim.
“Aman abla ne yapacaksın bu dağ başını” diyenlere pek de aldırmadan hayallerim ne yapabileceğimin resmini çizmişti bile.
Kimse anlamasa da bu dağ başı beni bekliyor gibiydi.
Issızdı, yıkık döküktü, karmakarışıktı, yemyeşildi.
Bu sıcak, kurak bölgede nasıl oluyor da yeşil olabiliyordu.
Çevreyi gezerken bunu hemen anlayacaktım.