Çile Üzerine Biçilmez Kaftan

Avuçlarında
Seherin ayazını yemiş zehirleri sunma önümüze

Sen.! Hayat
Gözlerimizdeki yaşları akıtma sinemize
Akıtma ki
Gün doğumlarında
Yarınlarımızın çocuksu vakitlerine
Gülelim bizde

Çile
Ömürde yaşanan an
Ölçüsü alınsa da
Üzerine biçilemez ki kaftan
Henüz
Üzerimize giymedik ki gül basmalı bir mintan
Düş koylarında hayallerimiz avuçlarımızda var olsun

Ey insan
Suskunum
Suskularım yüreğimde saklandı senelerce
Sokak çocuklarının
Bayram bakışlarına sığındı ya çaresiz umutlarım
Annesinin ellerinden tutmuş kız çocuğunun
Yürek çarpmalarını yaşadı ya tüm hayallerim

Umutsuz
Sabahların katıksız sofralarına düştü
Yaşamdan bihaber pervasızca parçam

Yokluğun her parçası
Uzak diyarlarımın gurbetlerinde sensiz
Kara tren dolusu atıklar
Hayatımın çıkmaz sokaklarında yalansız
Zaman
Bebeksi tenimi kavuran
Acı biber acıları kadar sığıntısız
Ve
Vakit akreple yel kovanın önünde
İnan ki ağrısız ve sancısız

İçimizde ki şehrin
Çıkmaz sokakları gözlerimde geçmişime ağlamaklı
Kahrolası çocukluğum
Yaşanası duruşlara bak nasılda metanetli

Şimdi
Dokun yüreğim kanamalı yaralarına
Dokun ki feryadımın iniltisinde avunayım
Dil hangi zehri vereceksen sus
Gözlerimi kapamadan yutayım

Oysa
Her şehir çocuksu anılarda çocuksu anlatılmaz
Anlatılan şehirde inan ki sevdiğim
Yüreğimizde çocuksu kalmaz
O şehir
Acı hayatın hatıralarını anı defterine acı yazar
Her yazıda mutlulukla anılmaz
Ve sevdiğim o şehre avuç açarak
Bir daha varılmaz