Çıkmaz Sokak Şiiri - Kasım Kobakçı

Yankılanıyorsun zihnimde,
Yönlendiriyorsun hayallerimi,
Yön veriyorsun düşlerime.
*
Oysa düşlerim, en derin sığınağım,
En erişilmezim,
Senin ise, belleğime girip,
Hayallerimi görüyor olman gerek.
*
Gölgelerde başlayıp,
Gölgelerle bitiyor, düşünce labirentlerim.
Her hatıranın başında,
Sonsuzluğa ulaşacak arzularım.
Her bir anın önünde,
Duruşunu sunuyorum sana, bir heykelin.
Boşlukta süzülüşünü zihnimin,
Yeniden...
Ve sessizce...
*
Söyleyip, hep beklediğim manasız kelimeleri,
Gülümsüyor, gülümsüyor ve gülümsüyorsun.
*
Atlas Okyanusu'ndan, daha çetin bir gecenin,
Mükâfatı bu olmalı diyorum, aşılmışlığının,
Ve buluşma noktaları,
Gerilmişçesine, iki ucuna, iki evrenin,
Gergin çizgilerimi,
Coşkusunda bırakıyorum, akışın elindeki damlanın.
*
İşte huzur diyeceğim,
İşte gönül rahatlığım,
Ki birden, benliğimi hissediyorum,
Hatırıma geliyor canlanacağım,
Yeniden kırılıyor, omuz bağım.
*
Zaman ki, gizli bir hırsızdır kendisi,
Çaldığı yetmezmiş gibi,
Uğruna çırpındığım anımı,
Tırmanıp ta tepeye, bir de utanmadan,
Bir gülümseme fırlatacak, akışı bozup da, tam ortasından,
Çok öteye savurarak benden,
Düğüm düğüm ediyor bilmecemi.
*
Ve bakıyorum ardından...
*
İşte o an...
*
Döndü...
*
Algım!..
*
Diz kapaklarım!..
*
Ve parmak uçlarım!..
*
Çukur kazdım iğnelerle,
Söküldüler yerlerinden.
*
Coşturdu akımı, kaptan denen,
Sonsuz başlı, sıçrayan bir at,
Ayrıldı birbirinden, ruhsal öz ile beden,
Ruhun özüyle katlanarak.
*
Ve bir tabur kuruldu 'd'lerden,
Dağıtmaya, delmeye,
Ve dondurmaya koyuldu beni.
*
Geldi ardından 'ş'ler,
Onlardı ki, en güzelleri.
Şen ve şekerdiler de çünkü, aynı zamanda,
Şimşekler çakıverdi, şimdi şuracıkta.
*
Tüketip sonra onları,
Mırıldandı dudak.
Mırıldandı yanarak:
*
Derinimdir 'd'ler,
Bir düşün, şimdilerim de 'ş'ler.
*
İşin aslı yani:
*
Durağı yoktur, bir şafak,
Sonu yoktur, bir çıkmaz sokak.