Umudumu mu kaybediyorum?
Geceye mi dönüşüyor tüm gündüzler
Ayazın soğukluğu üzerime gelecek ama Üşümem!
Ay ışığının denizindeyiz..
Çünkü gök, yüzünün izleri hala ve
Kayan yıldızlar sırtımdan aşağıya
Canım birisini sevmek istiyor..
Nedensiz.
Kargaşasız.
Sürekli..
Aklımdan hiç çıkmasın..
Onsuz yatıp onunla kalkmak
Ağlaya ağlaya sildim içimden
Duymadın sesimi, anlayamadın
Konuşa konuşa girdin içime
Duvarlarımı yıktın, onaramadım
Şehirler yangın yeri
Sağ elimde bir sızı
Ellerim yazmaktan caymış
Sorma nedir halim
Bıraksan kalmaz mecalim
Bırakmasam senindir
Gözlerim bozuk artık
Eskisi gibi göremiyorum seni,
Adaletini yok saymak lazımsa eğer
Ateşini söndürür meşalesinin.
Düğümlendi boğazımda hatıralar İstanbul da..
Kayıp gitti ellerimden yıldızlar gökyüzünden..
Bir sakinlik çöktü o yıkıcı fırtınalar ardından
Bir hıçkırık gibi geçmedi zaman aklımdan
Ama söz...
Bir ömür sevme beni.
Kısacık olacak çünkü...
Bir hayal gibi sev beni,
Ulaş bana sonra büyüt.
Sürekli hayal kur hatta
Ben olsam da olmasam da.
Kendimi sıkışmış hissediyorum.
Dayatılmış çaresizlik deneyindeki pire gibi.
İçinden çıkabileceğimin ötesine geçmeye, ilerlemeye devam ediyor.
İçtiği hapın neye yaradığını anlamayan bi müptezel.
Kapana kısılmış bir kurt.
Kendimi kısıtlanmış hissediyorum.
Zaman kırılgandır.
Bölücülük yapar.
İki yüzlüdür.
Zaman insandır en büyük faili meçhuldür.
Varlık ve zaman;
Kendi içlerinde bir döngüdür;
Meğer harcamışsın biriktirdiklerini
Eğer hissettiysen içinin senden gittiğini
Sahi arkana bile bakmamıştın değil mi?
Sahil hiç bu kadar kararmamıştır..
Güneşim batıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!