Cihan Şiiri - Serdar Elmas

Düştüm yollarına şu cennet cihanın
Arardım bir sesi, bir dokunuşu
Arardım tüm güzelliklerini hayatın
Yollar zaman gibi akardı
Anlamazdım nasıl geçtiğini
Duramazdım bir an dahi
Her yeni insan
İçimde bir çiçek gibi açardı
Her yeni mekan
Ruhuma iman gibi dolardı
Dağları gezerdim
Toprak kokardı ellerim
Ağaçlar coşardı rüzgarda
Ben coşardım
Ovalara inerdim
Köprülerden bakardım akan sulara
İçim geçerdi
Uyku olurdu sesinde çağlayan suların
Bağlar salkım salkım dökülürdü yüreğime
Bahçelerden çıkamazdım
Bir oyun olurdu bahçeler
Bense bir çocuk
Doyamazdım
Denizlere açılırdım
Hiç kimseye açılmadığım kadar
Dalgaların sesiyle ıslanırdım
Ne kadar gitsem azdı bana
Ben gittikçe gelirdi ölüm
Ama ölüm bile görülesiydi
Tanımadığım insanları severdim
Her biri ayrı bir evrendi
Dalardım bilinmezliklerine
Umutlarını tadardım
Üzüntülerine ağlardım
Dolaşırdım yollarını ömrüm yettikçe
Dolaşırdım yollarını şu cennet cihanın