Serdar Elmas Antoloji.com

Güldün…Bir rengin vardı hayatın içinden gelen.Korkmuştun benden.Ey sevdasına zemheri bulaşmış yorgun bakışlım…Ey umudumda yoğrulmuş kuzgun bakışlım…Sen ki benzemezsin başka bir güle.Ve ben acıtamam eşsiz sinende yalnızlığımı.Biz düşlerken akşamdan sabaha bir ömrün sevdanın yollarından inişini, duramadık sevmeye sevilmeye.Sen yazılmamış bir mektup pişmanlığında gözü yaşlı…Ben yazılmış onca şiirler ertesinde yüreği paslı kaldım.
Güldün…Bir uçarı dikenken ben kapında.Sen açarken gözlerini her sabah ben beklerdim öylece…
Gece vardiyasında sabahı bekleyen bir işçi olurdum yorgun elleri.Bir dağ karakolunda şafağı bekleyen bir asker olurdum nemli gözleri.Bir çoban olurdum bir tek sana zimmetli.Beklentisiz beklerdim başucunda senin bir dikenin gülünü beklediği gibi.
Güldün…Anlamazdın dikenin halinden.Yağmur ne çok yağardı.İki mevsim yaşadık iki ayrı ömür gibi uzun.Bir mevsim yazdı.Ve sen en güzeliydin güllerin.Zuhur eylerdi alem senin her gülüşünde.Heyhat mevsim yağmur oldu neden sonra.Islandık; günahlarımızda sönmeyen bir utanç vesvesesi bürüdü ruhumuzu.Yıkandıkça yüreğimiz, kirlendik.Kirlendikçe yıkandık ve kurudu kalplerimiz ayrılığın vakitsiz ayazında.
Güldün…Gülen yüzün kaldı bende.Kendi ettiğimiz duaları kendimiz bozduk ve adına kader koyduk.
Dualar yenik düşerken kadere kederlendik düşlenen günlerin kayıplara karıştığı o mahşeri hengamede.
Güldün…Ve kopardılar seni benden bir gün.Direnmedin artık çünkü dalından kırılmıştın bana çoktan.Sen solarken şimdi bende ben küllerimden doğuyorum.Kim bilir kaç mevsim sonra başka güller açacak bu dalda ve ben toprağa düşeceğim yabancı güllerin simasından.
..