Çiğil Şiiri - Ramazan Kağnıcı

Can yakar da güzelinin bakışı
Bir kez bakan kendisine gelemez
Çılgın olur, çayının da akışı
İçen koyun yavrusuna melemez

Çamırlık’tan seyredince bağları
Gezmek için can atarsın dağları
Mis kokulu doğal sede yağları
Bir kez yiyen kendisine gelemez

Kızılcin’den kızıl güneş izlenir
Güzellikler birbirine gizlenir
Hasret kalan gönüller de sızlanır
Gören gözler kendisine gelemez

Kocamandır, insanının yüreği
Tekrar görmek her gelenin dileği
Hayat verir, Kiresen’in çileği
Bir kez yiyen kendisine gelemez

Güzeldir, keçinin geri, dığışı
Hele kadınların koyun sağışı
Sert olur da yaylasının her kışı
Bir üşüyen kendisine gelemez

Çevrilmiş dağlarla dört bir kenarı
Andırır dağları dev bir çınarı
Ziyaret edip de Soğuk Pınar’ı
Suyun içen kendisine gelemez

Kürtlerden görünür Üyü Kayası
Meşhurdur kızların beyaz sayası
Bozulmaz Çiğil’in kültür mayası
Bozulanlar kendisine gelemez

Harmana kurarlar, kara patozu
Gözüne kaçar hep samanın tozu
Sap atarken yakar, nohudun tuzu
Tuzun yutan kendisine gelemez

Goşbasan’dan Kumdöken’e akalım
Kumdöken’de mangalları yakalım
Tepesinden Bozburun’a bakalım
Bakan gözler kendisine gelemez

Yollarımız kurtulmaz hiç yayadan
Gelir efsanemiz, Gelin Kaya’dan
Taviz yoktur, edepten ve hayadan
Hayasızlar kendisine gelemez

Sözüm vardır benim, dinleyin eyi
Köyde söylesinler bir Cemal Beyi
Çiğil’de yedin mi, sen gafeteyi?
Bir kez yiyen kendisine gelemez

Her zaman soğuktur, Kadirin Kuyu
Suyundan gelir hep Çiğil’in huyu
Kayapınarı’nın çılgındır suyu
Bir kez içen kendinse gelemez

Doğaldır Çiğil’in arığı, malı
Arpa Alanı’nda bir yesen balı
Ufacığı seyret, sanırsın halı
Bir kez gören kendisine gelemez

Yaşlılar eğirir, yünden örmeyi
Düğünde gelinler çeker, sürmeyi
Bir daha istersin, gelip görmeyi
Bir kez gören kendisine gelemez

Hacı teyzem haydi, çevir kirmanı
Verir bu topraklar sana dermanı
Büyükler verirler burda fermanı
Fermansızlar kendisine gelemez

Tarla biter, düşünce bir evleğe
Çiğili’mde işlik derler gömleğe
Yoğurdu çalınca toprak çömleğe
Bir kez yiyen kendisine gelemez

Belitten görünmez, Danakıran'ı
Asla unutmayız, sırttan vuranı
İyi geçin bizle, bozma aranı
Bir kez bozan kendisine gelemez

Zincek’ten görünür, Armut Arası
Silinmez gönülden hasret yarası
Ramazan’ın her gün gelir varası
Varamayan kendisine gelemez

Görseniz nasıldır, Balkı Deresi
Dünyalık cennettir, Çiğil yöresi
Ölmeden herkesin gelir göresi
Gören gözler kendisine gelemez

Eğil, deli gönlüm ! Hasretten eğil
Ramazan Çiğil’den hiç ayrı değil
Gurbette değilim, içimde Çiğil
Sevmeyenler kendisine gelemez