Çiy Çimlere Düşerken (unutmak istiyorum)

beni gerçekten gördün mü?
yoksa sadece gidemeyecek biri miydim?
elini uzatınca elinde kalacak kadar
zayıf ve kalmaklı mı baktı gözlerim?

ben seni düşündüm,
çok düşündüm.
üstelik sadece gece değil,
daha güneş doğmadan,
demlenen bir kahvenin kokusunda,
ve çiy çimlere düşerken
otobüsün camlarındaki buğusunda.

uyanmadan hemen önce
bir gülüşte,
bir kelimede,
hatta susarken bile.

terminaldeki rüzgar sertçe yüzüme vurduğunda
bir gerçekle sızlandı kalbim.
gerçekten isteyince insan,
korkmaz,
ve gözlerinin içine bakarken
gölgelenmez sesi.

ben senin gölgende kaldım
biraz ısındım, biraz ürperdim
ama ışık yoktu.
hep eksik kaldık,
hep yarım.

şimdi susuyorum,
ama bu sessizlik seni korkutmasın.
bu bir vedanın en yumuşak hâli.
çünkü seni sevmek,
kendimi unutmak gibiydi
ve ben artık
hatırlamak istiyorum