Heybeli’nin heybetli, küçük kaldırım taşları,
Aralarında yeşil canları,
Boyunları bükük, taşıyorlar nice aşkları.
Seyredenler kıskanıyor, anı yaşayanları.
Tanıklık ediyor; bezgin çınar, ahşap kapı, oynaşan mandallar
Ve pencereler ardındaki saklı dünyalar.
Basamak basamak tırmanan; kenetlenen gözler, birleşen eller,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
tebrikler...z.zuhal saygın
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta