Çiçek Açtı Yine Gözyaşları

Dünyada dokunduğun her zemini,
Sarsıldı varlık, salıyor inilti,
Yiten dostların, o elbiseleri,
Anneler yine göğe avuç açtı,
Şimdiden kirlenmiş, yas sandıkları,
Bak, çiçek açtı yine gözyaşları.
*
Koşturmaya başlayan, o çocuklar,
Ne kadar coşkulu ve şen, o sesler,
Ne saf ve umursamaz, o neşeler,
Bir yalnızlık, seni sarıp sarmalar,
Bak, çiçek açtı yine gözyaşları.
*
Başını koyduğun, ağacın dalı,
Bak eğilmiş, yavaşça yere doğru,
Uyuklayan çocuğun, iç çekişi,
Ana akışa bırakmış kendini,
Kara kederler sarsa da yüzünü,
Boynundan dökülüyor, her damlası,
Bak, çiçek açtı yine gözyaşları.
*
Yaklaş, sarsa bile keder yüzünü,
Ve tohum toprağa nasıl tutundu,
Sular saydam, dallarda nar çiçeği,
Hayatı kucaklayacak böylece,
Ver iznini, ruhundan geçmesine,
Bak, çiçek açtı yine gözyaşları.