Çıban! Şiiri - Hadi Gezgin

Üzgünüm ben yine durgun!
gözlerim kan çanağı gecenin hangi vaktındeyım bılmıyorum
çözemiyorum gözümden yaşlar süzülürken göremiyorum
ve aklım uyuşuk zaman öylesine durgun tüm kasveti üzerimde
bedenim yorgun ve uykusuz kapakları cıvalanmış gözlerimin ağır

uykularım kaçıyor rüzgarda bulutlar gibi bölük pörçük
resmini görüyorum dalgalı değişken suda akis gibi dur hele bir!
sığamıyorum bedenime kalbim yorgun ve kederli buhranlar içimde
savamıyorum ama çok sıkılıyorum bu gece hüznümü hep besliyorum

yoksun ya yanımda yaslasam başımı sıcak sinene,
bakasam okyanus derin gözlerine, meltem nefesinden solusam,
her şeyden kopsam uzaklaşsam çocuksu sevinçlerle umarsızca
sabahlasam.dinç ve dingin hedefe kilitli zıpkın gibi fırlarım sokaklara. al takke ver külah her alana koşarım deli taylar gib dört nala.

yoksun ya şimdi hüznüm dağlar içimi,dağlar benim sırtımda!
kahrediyorum şimdi zaman ve mekana hep aynı biçimde
yokluğun yokmu senin ağır çıban içimde.
23 12 2006 gezgincan gezgin.