Ceylan Şiiri - Ahmet Ergin

CEYLAN ÖYKÜSÜ Avcı bir ceylânı yakaladıktan sonra, onu eşeklerle dolu bir ahıra koydu. Akşam eşeklerin yemini koyunca eşekler samanı tatlı gibi yemeye başladılar. Ceylan sağa sola koşup samanın yüzüne bile bakmıyordu. Onların arasında kalan zavallı ceylân karaya vurmuş balık gibi çırpınıyordu. Eşeklerde onu alaya alıyorlardı. Eşeğin biri ceylânı saman yemeye çağırdı. Bunun üzerine ceylân: —Kader beni buraya getirdi, ama huyum değişmedi ki. —Ben sümbülü, lâleyi bile nazlanarak yerdim. Diye cevapladı.