Ceylan Şiiri - İsmet Murat

CEYLAN

Ağaçları doğradılar,
Dallarını budadılar,
Yuvasından ayırdılar,
Evsiz barksız kaldı ceylan,

Acıyı gömdü döşüne,
Yavrusun taktı peşine,
Çömeldi kaya başına,
Hayallere daldı ceylan,

Sezdirmeden yavrusuna,
Son kez baktı arkasına,
Göz gezdirdi yuvasına,
Göz yaşını saldı ceylan,

Koca ormanı yediler,
Yaşam hakkı vermediler,
Gün yüzü göstermediler,
İnsanlardan yıldı ceylan.

Bulunmadı derde çare,
Kahrından yığıldı yere,
Müçtehit göz, göre göre,
Can çekişti, öldü ceylan.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi