Çengelköy Şiiri - Ufuk Nazım

Sinanla oturduk kıyısında;
Çengel köyün.
Konuştuk dalgalardan.,
Kulağımızda uğuldarken,
Dalgaların çırpınışları.,
Bulduk kaçışın yolunu.
Sinan ve ben Çınar altında;
Oturmuşuz;
Kulaklarımızda dalgalar.
Gözlerimizde bilinmeyen;
Bir sevdayı bekleyen,
Özlem.
Dalgalar kulaklarımızda,
Kıvılcımlar çakıyor yüreğimizde,
Kıvılcımlar dalgalara,
Biz uzaklara
Yol almaktayken,
Özlemler gerçeğe;
Ve umutlar uzaklara,
Göçmekteydi.
Birden dalgalar sustu.
Çengelköy artık;
Uzak bir özlemdi.
Ve dalgalar;
Yankılanırken,
Uzak biryerlerde;
Çengelköyün çengelinde,
Asılı kalmıştı umutlar.
Özlem dalgaya karıştı;
Dalgaları özlediler.
Mülteci yalnızlıklarında.
Sevda bahçelerinden,
Bir gül koparıp;
Savurdular,
Uzak bir denizin kıyısından,
Dalgalara.