Cemreler düştü bahar geldi ısındı topraklar.
Ağaç yumurtaları çatladı çıkıyor yapraklar.
Gökyüzünde göçmen kuşlar, toprak kevgir.
Ağaç anadır sütüyse su canlanır kuru dallar.
Güneş bulutlara fısıldar nisan yağmurlarını,
Toprak ana duymazcıktan gelir fısıltılarını.
Asabi rüzgârlar bulutlara sataşır hadi ilerle,
Ağaçlar rüzgârlarla silkinir, atarlar tozlarını.
Kış karlarını topluyor, dağların zirvesinden.
Ve toprağa örttüğü beyaz yorganı üstünden,
Alttaki çimenler üzerinde rengârenk çiçekler.
“Belki de geri dönerim” diyor görüntüsünden,
Vadiler, ovalar rüzgârın şarkısına düet de,
Ağaçta ki kuşlar katılmış, şarkı söylemekte.
Güneş en batıya dayanmış vedalaşır ufukla,
Dolun ay ışığıyla, yıldızlara nispet etmekte….
2025
Kayıt Tarihi : 14.10.2025 00:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!