Cemre Şiiri - Fikret Kılıç

Ateş düştü can evime neyleyim
Ne pranga, ne zincir
Görünmez parmaklıklar arkasındayım
Söyleyemem mahkûmiyetimi...
Bilirsin ! Mahkûmiyetin gibi...

Eser umudun yeli bir takvim yaprağında
Cemre düşer can evime
Toprak uyanır, su yürür
Yolculuk... Bir özge âleme

Görünür beyaz bir güvercin
Bir akşamın ufkunda
Kanatlarında düşlerimiz...
Yükselir yıldızlara

Çocukca olur gülüp ağladıklarımız
Yakamozlar üstünde gölgelerimiz
İşte o zaman,
O zaman söyler
Ölmezliğin şarkısını gözlerimiz