Ceylan gözlerine baktığımda
Ebedi aşkımızı göruyorum.
Mutluluğa koşuyoruz,
İlkokul çocukları gibi heyecanlı,
Loş ve sakin sokaklarda,
Endişeli ve aynı zamanda,
Şaibeli bir durum hisseder gibiyim..
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta