Cem Öztekin Şiirleri - Şair Cem Öztekin

İçimde,
bir kitabın,
Bir sayfasını açtı,
bakışında ki nefes...
Ve aynı nefes,
Ve aynı sayfanın,

Düşürme
Utancın rengini yüzüne
Sürme
Cem/aline mehanet

Sök at içinden

Eli kulağında hasadın
Sancılar döş kazıyor
sol yanımda
Akrep
bilmenin üstünde
Yelkovan

Tohum toprağı
anlayacak kadar
kibirli olsaydı
Tohum
çatlar mıydı toprakta..
Yada

Caecus... (körlük)

Lukka da
bir göl kenarında
yağmur sonrası
yeşilini güneşe sermiş

Biz aşık olduğumuzda,
Kalp yoktu.
Boşluğa sarılmıştık
Boşluk sarılmıştı bize...
Kir yoktu çünkü dil yoktu.
Biz aşkın şarabını içtiğimizde

Yakıyorsa
çelik çekirdek
eti...
Kokuyorsa
insan cesetleriyle
sokaklar...

Yakıyorsa
çelik çekirdek
eti...
Kokuyorsa
insan cesetleriyle

Tanrılar yaktım
Çünkü
Kanlıydı elleri

Dumanları yoktu
''Us'' tüttü alevden geceye...

Boşlukları birbirinden ayıran
ara duvar varken
Birbirimizin içinde olmayı sağlayan
bir boşluktayız aslında
Ve sen...
Dışa yürürken