Cem Öztekin Şiirleri - Şair Cem Öztekin

Soyundu güneş
Sarıldı karanlığa
Seviştiler boşlukta
Sancılı bir karartı
Öptü güneşin kasıklarını
İnledi gök yüzü....

Bir yanım
gölge

Bir yanım
ışık kokusu

Leyla'nın
bıçağıyla
sıyırdım
derimi
serdim
güneşe

............
..........
......
......
Ve sustu sonra...
Sustum...

Leyla'nın
başka kollarda terleyişi dir,
Mecnunun
göz pınarlarından akan nehir...
Yataklarda unutulmuş,
saç tellerinden örülü urganlara asılır zaman.

Hiroşima...

Pasifikte
Güneş öperken dalgaların tuzlu saçlarını
Bir yelken balığının gagasında
sekerken bulut

İ
nsan...
Konuşurken
Düşünürken
Bunları yapabildiğin
O çok eski zamanlarda...

Sen insan/san
Bir elma
kurtlan sın diye beklemezsin
kovulmak için bahçeden...
Sıçıp elma ağacının altına

Hoşçakal dedi sonra
Hoşçakal...
Kaldım
Öyle kaldım
Kala kaldım
Sahte bir salı

Hüzün...

Gece
isterik bir orospu gibi
giriyor yatağıma