Veronika her yer çiçek kokuyor...
Sen seversin al bir tanesini bak
Sanki sana nazlanıyor şu zambak
Veronika her yer çiçek kokuyor.
Sen bir soru sormuştun bana
Işıltılı bir günaydın öpücüğü ile,
Usulca uyandırdım seni uykundan.
Rüyalarının ürkütücü karanlığıydı,
Alnını gümüş rengi terlere boğan.
Sen gözünü açınca uyandı,
İçimde uyuyan kıskanç kahraman...
Sürüler geçiyor gökyüzünden, kuş sürüleri.
Bitiyor kavuniçi renkli sonbahar mevsimi
Kış geliyor, elbet soğuklar geliyor
Bu göl buz olacağı günleri bekliyor
Sürüler geçiyor gökyüzünden, kuş sürüleri.
Portakalı soydum, başucuma koydum,
Ben bir aşk uydurdum.
Oyunbozan aşk hayalleri yüzünden,
Ellerinde oyuncak oldum,
Ben dört mevsim kışım, sen yazımsın.
Sarınca baharın belinden ince tül gibi rüzgar
Dağların tepelerine sıcak yağmurlar yağar.
Bilmem kaçıncı cemredir bir yaz muştusu
Gelir iklimin kulağına güneş vaktini fısıldar.
Sonra renkleriyle büyüler taptaze çiçekler,
Boynumda taşıdığım gümüşten bir kolyenin, ışıldayan kapaklarının ardında kalmış resmin. Sen annemmişsin, çok üzülmüşsün, erken ölmüşsün. Ben, sen ölürken doğuyormuşum... Doğarken ağlamışım, sen beni görüp gülmüş sonra da ölmüşsün...
Yaşasan beni çok sevecekmişsin... Cebime para koyacakmışsın ben de pamuk şekerleri alacakmışım. Patikler örmüşsün, adımı düşünmüşsün, geceleri beni rüyanda görürmüşsün...
Melekler gibiymişsin... Seni çok kıskanırlarmış ya çok da nazar etmişler. Pembe kelebek desenli kadife bir palton varmış, onu giysen seni herkes bir tür mevsim sanırmış. Nisan ayında pencerenin kenarında oturup cama vuran yağmurların buğusuna parmaklarını sürer, belli belirsiz bir şeyler karalarmışsın. Seni bir tek kedin anlarmış, ben doğunca ben de anlayacakmışım. Doğmuşum, anlayamamışım...
Esti de bahar yeliyle
Gitti yakalayamadığım ömrüm.
Düştü yapraklarım, soldum elinde.
Eğildim de öptüm toprağı.
Sazlıkların ortasında
Kahve fincanlarında aradım,
Güzel prensesimi,
Bir yol var diyordu falım,
Gidecekmişiz tutarsan elimi.
Elimi tuttuğunda baktım,
Şimdi zamana isyan edesim geliyor,
Uykusuz bekleyişlerin yorgunluğundan belki...
Sevgili diye bir şarkı söyleyesim geliyor,
Nefesim hasret alevi,
Özlemişim belki...
Sevinç derler tüm ideallerin özü,
Derler ki bir de sevilmekmiş çocukça
Sevilmekmiş yaşamak denen giz.
Her yer gül kokuyor,
Her yer nergiz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!