Cebeci ve Sen Şiiri - Gazanfer Akdağ

Cebeci yollarında yürüyorum
Kimi düşünsem sen oluveriyorsun
Sen kimsin gözlerin ne renk
Anımsamıyorum artık
Ama Cebeci ve sen
Hiç bırakmıyorsunuz yakamı yol boyu
Sokaklar boyu sürüyor kendimle kavgam
Gece saatleri ıssız etraf
Bir ben, bir sokak lambaları bir de kafamın içinde sen
Sürekli sana seslenmek istiyorum
Bir yandan kendime engel olan başka bir ben
Tamam diyorum o diğer kendime
Sustukça ve sustukça sen daha da büyüyorsun
Şimdi diğer kendim de ne yapacağını bilmiyor
Tekrar bir oluyor kafamda sesler
Yine başlıyorum senle konuşmaya
Çözemiyorum tabi hiçbir şeyi
Birkaç saat senle vakit geçiriyorum böylece
Ama sen böyle dedim diye hemen sevinme
Dedim ya seni tanımıyorum artık
Sadece senle konuşmak iyi geliyor biraz