Yağmur damlalarıyla savaşıyorum her gece
Her gece rüyalarımı tokatlıyorum
Yastığımı kaybediyorum kabuslarımda
Seni yine de bulamıyorum
Bir tomurcuk düşüyor ağaçtan toprağa
Yeşermeye başlıyor hayatım yeniden
Ay tutulduğu gece
Rüyalarıma açılan pencereden
Yüreğimin çökük yatağına
Beyaz izler bırakarak ilerledin
Sessiz koridordan uzandı
Kestane ağaçları
Bugün pek keyifliyim gönlüm bir hoş
Düşürdüm uyuyan güzeli yatağından
Bir öykü boyadım boylu boyunca
Talihimi yakaladım en sonunda
Bugün çiçek açtı bahçemdeki sardunya
Renklerini aklımda tutamadım
Al beni de götür giderken
Öksüz bırakma saçlarımı
Seni seven ellerimi de al yanına
Sensiz ne geceler yaşanır olur
Ne gündüzler
Yaşanmaz olur içinde bulunduğum dünya da
Sesindeki hüzün
Güneşin yaralı bakışları
Albenili saçların
Aydınlığın kanatları
Ta derinden hissediyor
Yüreğin en küçük
Sahilde bir akşam üstü balık yiyorum
Yanında bir kadeh de rakı
Martılara seni soruyorum
Haber yok diyorlar
Susup kalıyorum o anda
Aklımda savruk düşünceler
Bir akşamüstü dalgınlığıydı benimki
Bırakmıştım ellerini farkına varmadan
Aklım başka yerdeydi besbelli
Unutmuştum beraber gezindiğimizi
Birden döndüm sen yoktun
Yıldırım düştü yüreğime
Al kelebek kış uykusunu gözlerimden
Tut ki bir daha konamasınlar
Götür senin diyarlarına
Senin ömrün kadar yaşasınlar
Al kelebek hıçkırığı dudaklarımdan
Tut ki yanıma yanaşamasınlar
Hazin bir mevsim bu gönlümde büyüttüğüm
Depremlerin uğultusu büküyor dudaklarımı
Aşktan yana ne varsa uçtu gitti
Ellerimde sonbaharın fırtınası
Kaçmak bir çözüm mü bilemem
Yağmura dokundurup göz yaşlarımı
Sakın bozma sessizliğini günlerin
Üzerimde dolaşan bakışların olsun beni hayata bağlayan
Ufuktan kopan bir ışık olsun dudakların
Döküldükçe sözcükler dünyam aydınlansın
Küçük bir dal parçası olsun ellerin
Açtıkça çiçekler rüyalarım parlasın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!