Çanakkale'den kalan geriye.

ŞANLI TÜRK ASKERİNE!

Kan kırmızısı içinde yerde yatsa da,
Ölmedi diyor Rabbim kutsal kitapta,
İçinde iman alnında o pak nuruyla,
Mazime ibret olmuş o şanlı askerim.

Hepsi on beş, belki on altı yaşında
Gururla ismi yazılmış mezar taşında,
Tekrar dirilse yine o'nun sevdasında,
Göğsümde nişan olmuş o şanlı askerim.

Serse de yere o amansız düşmanı,
Yine onunla paylaşmış bayat katığı
O zaten doğduğunda öğrenmiş açlğıı
Yine de ses etmemiş şanlı askerim.

Savaş meydanında başlar secdede,
Heryer sessiz bir huşu içinde
Bir cuma namazı ki bakın ibretle,
Tarihe destan olmuş şanlı askerim.

ŞİMDİ Kİ HALİMİZE! !

Çanakkale 'de kendisi de yaralı olduğu halde,
'benim kimsem yok ' diyerek kalkıp yerinden
yaralı düşmana yardım ediyor ecdadımın askeri.
Ya şimdi!
Arabayla çarpıp bir mazluma,
hiç vicdanı sızlamadan kaçıp gider olduk.
Birbirimizi sırtımızdan vurur olduk.

Vatan millet sevdasıyla on beş yaşında canını feda edene bak,
bir de evinin yanıbaşında askerlik yapana.
ya da çürük raporu almaya çalışıp kendini adam yerine koyana.
Belki çarıksız belki elbisesiz ama şükür edene bak,
bir de altında son model arabayla tamah etmeyene.
Bak sırf hastane gemi diye düşmana vurmayana,
bak bir de bir maç yüzünden adam bıçaklayana...

(Ankara 2005)