Çanakkale Şiiri - Mustafa Hamiş

Eğeden marmaraya geliyor düşman gemiler, Karşılarınnda onları beklerdi mehmetler, Can verirler ama vatanı vermezler, Biliyordu onlar osmanlı ile baş edemezler, Sen bilir misin çanakkaleyi. Türklerin vardı nusret mayın gemisi, Marmara denizi olmuştu yuvası, Düşmanların yanındaydı zırhlısı, Denizlerde batıyordu mayınlara çarpması, Sen bilir misin çanakkaleyi. Rumeli yakasında,seddül bahir tabyasında, ޞžehit oluyorlardı vatanında, Ertuğrul tabyasına mermiler yağıyordu toplarda, Çanakkale mezar oluyordu anzaklara, Sen bilir misin çanakkaleyi. Anadolu yakasından gidiyordu kumkaleye, Düşmanlar çıkamazdı orhaniyeye, Gelibolu teslim edilmezdi işğalçilere, Haber salınıyordu mehmetçiklere, Sen bilirmisin çanakkaleyi. Anlaşmışlardı itilaf devletleri, Yok etmekti tarihden türkleri, Birtinya,fıransızların hayaliydi Seddül bahir cepeleri, Arıburuna yerleşeçekti anzakların askerleri, Sen bilir misin çanakkaleyi. Mecidiye tabyası ağlıyordu, Nice yiğitler destan yazıyordu, Yıldız tabyasına mermi yağıyordu, Namazğah,hamidiye yanıyordu, Sen bilir misin çanakkaleyi. Yunanlar gelibolu adasına çıkıyorlar, Karşılarında bekliyor aslanlar, Onlarla beraberdi evliyalar, Anadolumda okunuyor duvalar, Sen bilir misin çanakkaleyi. Anafartalarda parlıyor güneşler, Ölümü emrediyor Mustafa Kemaller,, Düşmanları denize kömerler, Yüzbinlerce verilir şehitler, Sen bilir misin çanakkaleyi. Unutulurmu seyit onbaşılar, Cepede savaşan nice yahya çavuşlar, Mermiler taşıyan nene hatunlar, Ellerinden düşürmedikleri bayraklar, Sen bilir misin çanakkaleyi. Çanakkale geçilmez diyordu iman dolu kalpler, Onlara kuçaklarını açıyordu peygamber, Vaat ediyordu rabbim cennetler, Mustafa Allahtan rahmetler diler, Sen bilir misin çanakkaleyi.